﴿ سورة الفجر - سورة ٨٩ - تعداد آیات ٣٠ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
وَالْفَجْرِ (١) وَلَیَالٍ عَشْرٍ(٢) وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ (٣) وَاللَّیْلِ إِذَا یَسْرِ (٤) هَلْ فِی ذَلِکَ قَسَمٌ لِذِی حِجْرٍ (٥) أَلَمْ تَرَ کَیْفَ فَعَلَ رَبُّکَ بِعَادٍ (٦)إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ﴿٧) الَّتِی لَمْ یُخْلَقْ مِثْلُهَا فِی الْبِلادِ(٨)وَثَمُودَ الَّذِینَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ﴿٩) وَفِرْعَوْنَ ذِی الأوْتَادِ (١٠)الَّذِینَ طَغَوْا فِی الْبِلادِ﴿١١) فَأَکْثَرُوا فِیهَا الْفَسَادَ (١٢) فَصَبَّ عَلَیْهِمْ رَبُّکَ سَوْطَ عَذَابٍ (١٣) إِنَّ رَبَّکَ لَبِالْمِرْصَادِ﴿١٤) فَأَمَّا الإنْسَانُ إِذَا مَا ابْتَلاهُ رَبُّهُ فَأَکْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَکْرَمَنِ (١٥) وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلاهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَهَانَنِ (١٦) کَلا بَل لا تُکْرِمُونَ الْیَتِیمَ (١٧)وَلا تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْکِینِ ﴿١٨) وَتَأْکُلُونَ التُّرَاثَ أَکْلا لَمًّا (١٩)وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا (٢٠) کَلا إِذَا دُکَّتِ الأرْضُ دَکًّا دَکًّا (٢١)وَجَاءَ رَبُّکَ وَالْمَلَکُ صَفًّا صَفًّا﴿٢٢)وَجِیءَ یَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ یَوْمَئِذٍ یَتَذَکَّرُ الإنْسَانُ وَأَنَّى لَهُ الذِّکْرَى (٢٣) یَقُولُ یَا لَیْتَنِی قَدَّمْتُ لِحَیَاتِی (٢٤)فَیَوْمَئِذٍ لا یُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ (٢٥) وَلا یُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ﴿٢٦) یَا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ (٢٧) ارْجِعِی إِلَى رَبِّکِ رَاضِیَةً مَرْضِیَّةً﴿٢٨)فَادْخُلِی فِی عِبَادِی (٢٩) وَادْخُلِی جَنَّتِی (٣٠﴾
ترجمه سوره فجر:
به سپيده دم سوگند ! (1) و به شبهاى دهگانه، (2) و به زوج و فرد ، (3) و به شب، هنگامى كه (به سوى روشنايى روز) حركت مىكند سوگند (كه پروردگارت در كمين ظالمان است)! (4) آيا در آنچه گفته شد، سوگند مهمى براى صاحبان خرد نيست؟! (5) آيا نديدى پروردگارت با قوم «عاد» چه كرد؟! (6) و با آن شهر «ارم» باعظمت، (7) همان شهرى كه مانندش در شهرها آفريده نشده بود! (8) و قوم «ثمود» كه صخرههاى عظيم را از (كنار) دره مىبريدند (و از آن خانه و كاخ مىساختند)! (9) و فرعونى كه قدرتمند و شكنجهگر بود، (10) همان اقوامى كه در شهرها طغيان كردند، (11) و فساد فراوان در آنها به بار آوردند; (12) به همين سبب خداوند تازيانه عذاب را بر آنان فرو ريخت! (13) به يقين پروردگار تو در كمينگاه (ستمگران) است! (14) اما انسان هنگامى كه پروردگارش او را براى آزمايش، اكرام مىكند و نعمت مىبخشد (مغرور مىشود و) مىگويد: «پروردگارم مرا گرامى داشته است!» (15) و اما هنگامى كه براى امتحان، روزيش را بر او تنگ مىگيرد (مايوس مىشود و) مىگويد:« پروردگارم مرا خوار كرده است!» (16) چنان نيست كه شما مىپنداريد; شما يتيمان را گرامى نمىداريد، (17) و يكديگر را بر اطعام مستمندان تشويق نمىكنيد، (18) و ميراث را (از راه مشروع و نامشروع) جمع كرده مىخوريد، (19) و مال و ثروت را بسيار دوست داريد (و بخاطر آن گناهان زيادى مرتكب مىشويد)! (20) چنان نيست كه آنها مىپندارند! در آن هنگام كه زمين سخت در هم كوبيده شود، (21) و فرمان پروردگارت فرا رسد و فرشتگان صف در صف حاضر شوند، (22) و در آن روز جهنم را حاضر مىكنند; (آرى) در آن روز انسان متذكر مىشود; اما اين تذكر چه سودى براى او دارد؟! (23) مىگويد: «اى كاش براى (اين) زندگيم چيزى از پيش فرستاده بودم!» (24) در آن روز هيچ كس همانند او ( خدا) عذاب نمىكند، (25) و هيچ كس همچون او كسى را به بند نمىكشد! (26) تو اى روح آراميافته! (27) به سوى پروردگارت بازگرد در حالى كه هم تو از او خشنودى و هم او از تو خشنود است، (28) پس در سلك بندگانم درآى، (29) و در بهشتم وارد شو! (30)
منابع:
نظرات شما عزیزان:
.: Weblog Themes By Pichak :.